Het nanny avontuur begint!

Woensdag 6 maart
Mijn laatste dag in Adelaide vandaag. Gisteren had ik mijn tas al zo goed als ingepakt dus geen gestress in de ochtend. Aangezien Laura gewoon in het hostel blijft kon ik na het uitchecken om 10 uur gewoon met haar sleutel de kamer in en uit. Heel handig, zo hoefde ik niet de hele dag in de keuken rond te hangen en kon ik gewoon chillen op de kamer. We hebben s middags shark tale gekeken op de tv beneden en om 17.00 was het alweer tijd voor mij om naar het vliegveld te gaan. Pas om 19.15 gaat mijn vliegtuig de lucht in maar ik wil niet weer het fiasco van verkeer dat niet mee werkt zoals in bondi met de greyhound bus. Ik denk niet dat ik er nog een keer zo makkelijk af kom door gewoon het ticket naar een uur later om te zetten. Terry moest de auto weer inleveren vandaag en laat het inleverpunt nou net 300 meter naast het vliegveld van adelaide liggen. Ideaal! Laura gedag gezegd, haar zie ik weer als we naar nieuw zeeland gaan, mijn tas in de auto gegooid die netjes werd voorgereden zodat ik echt maar weer 3 meter hoefde te lopen met dat ding en samen met terry op naar het vliegveld! Het verkeer werkte best oke mee, in een half uurtje stond ik met mijn backpack en handbagage tas te staren naar een groot gebouw waar airport op stond. Geen idee waar ik heen moest, het enige wat ik wist is dat ik met jetstar vloog. Gewoon maar gekeken waar de meeste mensen stonden en daar heen gelopen, toen verschenen er eindelijk bordjes en kon ik zo naar het jetstar deel van het vliegveld lopen. Ingecheckt, mijn tas was een wonderbaarlijke 19 kilo en door de beveiliging. Iedereen mocht daar gewoon door lopen zonder een ticket of paspoort te laten zien. Ook mag je gewoon eten en drinken meenemen tijdens de vlucht. Ik had nog anderhalf uur de tijd voordat het vliegtuig ging dus maar wat gegeten bij hungry jack's en wat in de winkels gekeken. Tijdens het boarden werd niet eens gecontroleerd of het ticket dat je liet zien wel van jou was, het werd gescand en dat was het. Omdat ik aan de achterkant van het vliegtuig zat moest ik via buiten het vliegtuig in. Super mooi uitzicht had ik daar en aangezien ik amper foto's meer maak dacht ik nou leuk laat ik eens een plaatje schieten. De sagerijnige mevrouw van het vliegveld vond het nodig om keihard naar mij te bleren dat dat niet mag terwijl ik 2 meter van haar vandaan was, de foto is niet goed gelukt maar ik heb hem toch mooi. De vlucht was oke, na wat muziek geluisterd te hebben en mijn heerlijke chocolade te hebben op gegeten gingen we alweer dalen. Het vliegveld van sydney was super rustig. Ik ben netjes achter de menigte aangehobbeld en kwam zo bij de bagageband terecht. Mijn backpack kwam als een van de eerste tevoorschijn dus ik was snel klaar. Flightbag erafgehaald, tas op mijn rug en ik kon opzoek naar Melinda, de vrouw van mijn au pair gezin. Melinda gebeld en zo makkelijk gevonden omdat het zo rustig was. Het is een hele aardige vrouw, na 20 minutjes rijden waren we bij het huis aangekomen. Inmiddels pikkedonker natuurlijk dus geen idee hoe het huis eruit ziet. Binnen voorgesteld aan Peter, ook heel aardig, en een korte rondleiding gehad door het huis. De tweeling lag te slapen dus die zou ik morgen wel beter zien. Even wat gedronken en gekletst en toen naar bed. Mijn heerlijke tweepersoonsbed in mijn eigen kamer die donker en stil is als ik ga slapen, genieten!
Omdat lotte door de gemiddelde australier niet uitgesproken kan worden en ik geen zin heb om keer op keer te herhalen hoe ik heet ga ik hier door het leven als charlotte. Dat kunnen ze tenminste uitspreken en op al mijn papieren staat toch alleen maar charlotte elise. Het scheelt een hoop gedoe zo.

Donderdag 7 maart
Om 7 uur zat ik alweer fris en fruitig met een baby en flesje in mijn hand. Aan rustig de dag beginnen doen de kiddies niet. Peter ging naar zijn werk en melinda en ik hebben samen de hele ochtendroutine van eten, luier, spelen en weer naar bed gedaan. Met zijn 2en is het al aanpoten dus ik snap goed waarom melinda aan de telefoon zo moe klonk. De kiddies zijn nu bijna 3 maanden maar nog steeds super klein. Eliana is de oudste maar ook de kleinste en de meest bewegelijkste, ze houd er niet van om te slapen. Alethea is rustiger en ze houd ervan om te eten, ze is ook bijna 1 kilo zwaarder dan haar zus. Melinda ging met de meiden naar een soort cursus om tips te krijgen over het hebben van een tweeling dus ik had lekker de halve dag voor mezelf. Kon ik rustig het huis verkennen en een kijken in wat voor buurt ik hier zit. Omdat peter en melinda pas net verhuisd zijn is het huis nog niet helemaal af. De gordijnen zijn er nog niet, de keukenkastjes hebben geen deuren, de meubels passen niet bij elkaar, het zwembad is helemaal groen, de tuin is een oerwoud en de benedenverdieping daar is nog helemaal amper wat aan gedaan. Buiten dat is het een prachtig groot huis met een mooie houten vloer, 3 badkamers en 3 slaapkamers en een grote open leef keuken. De benedenverdieping heeft nog een studeerkamer, slaapkamer, badkamer en woon/speelkamer maar die hele verdieping word nu niet gebruikt. Als ik uit mijn raam kijk kijk ik uit op een groot meer met een soort haven. Ik heb buiten een rondje gelopen en de buurt is heel rustig, de belachelijke hoge heuvels zijn wel uitputtend om te beklimmen. Toen melinda s middags weer terug kwam samen de poppetjes flesje gegeven, in bad gedaan en naar bed gebracht. Elke 3 seconde werd er wel weer eentje wakker dus dan snel naar de slaapkamer en zorgen dat ze weer in slaap vallen. Om 19.00 kwam peter thuis en konden we gaan eten. Qua eten ben ik echt de grootste vijand van peter. Hij is op dieet en eet geen/zo weinig mogelijk koolhydraten dus geen pasta's en brood maar wel veel vlees. Ik hou van alle soorten pasta's en eet weinig tot geen vlees. Melinda heeft het zwaar met ons. Toch is ze blij met mij want nu kan ze eindelijk pasta in huis halen en de schuld met mij delen.

Vrijdag 8 maart
Om 7 uur was ik alweer helemaal klaar voor mijn eerste hele dag zorgen voor de poppetjes. Gelukkig wel met melinda erbij dan kan ik ze eerst goed leren kennen. Ook al verschillen ze 1 kilo wat heel veel is als je maar 4 kilo weegt de namen zijn nog moeilijk. Helemaal als ze ingebakend in bed liggen en je alleen zo een poppenhoofdje ziet. De dag was druk, amper stil gezeten. Steeds flesjes, luiers, naar bed brengen, in slaap krijgen, uit bed halen, spelen, troosten, in bad doen. Het slapen om en om en de flesjes natuurlijk gelijk. S avonds zijn we uit eten geweest wat ook nog een hele beleving was. Het uitzoeken van een restaurant alleen al is een hele opgave. De duo kinderwagen die super breed is moet door de deur passen, dan moet er ook nog genoeg ruimte zijn tussen de tafels om uiteindelijk een leeg tafeltje te vinden met plek genoeg ernaast om de kinderwagen heen en weer te rijden zodat de kids makkelijk weer in slaap vallen als ze wakker worden. Een hele zoektocht en meerde restaurants afgekeurd later een italiaan gevonden waar genoeg ruimte was. De hele schuifpui moest wel speciaal voor ons open gemaakt worden maar toen konden we echt naar binnen. 1 meter pizza, een salade besteld en wat te drinken besteld. Het drinken kwam al snel maar het eten duurde super lang. Totdat er naar ruim een uur wachten een serveerster naar ons toe kwam of we ons eten al hadden gehad. Nou nee. Ze verschoot van kleur en vloog naar de keuken. Snel kwam ze terug met de salade en wat brood en even later ook de kok met onze meter pizza en heel veel keer sorry. Eenmaal weer terug kon mijn vrije weekend beginnen!

Zaterdag 9 maart t/m maandag 11 maart
Goh wat heb ik genoten van het weekend. Ik heb heerlijk 3 dagen lang super ziek in bed gelegen. Ik kan mij echt niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo ziek ben geweest. Super zere buik en hoofd, overgeven, een hele dikke extreem pijnlijke keel, heel moe. Ik voelde mij verschrikkelijk. Dat is echt geen pretje aan de andere kant van de wereld in een huis waar je net 2 dagen bent kan ik je vertellen. Gelukkig is melinda naar de winkels gegaan om allerlei medicijnen en anti uitdrogingsdrinken drinken voor mij te kopen en heb ik hier gewoon whats app zodat mijn moeder elke ochtend en avond wat moederlijke adviezen kon doorsturen. Door het hele weekend niks te kunnen eten voelde ik mij ook heel slapjes. Maandag aan het eind van de middag begon in mij wat beter te voelen en s avonds mijn eerste eten geprobeerd, groentesoep wat melinda weer speciaal voor mij gekookt had. Ik voelde mij best lullig om gelijk daar ziek te worden en die mensen op te zadelen met naar de winkels gaan voor medicijnen, groentesoep maken en maandag niet kunnen helpen met de poppetjes. Extreem vroeg naar bed en dan moest het dinsdag echt over zijn!

Dinsdag 12 maart t/m vrijdag 22 maart
Dinsdag nog steeds niet helemaal fit maar vergeleken bij hoe ik mij voelde afgelopen dagen goed genoeg om aan het werk te gaan vond ik. De poppetjes houden mij druk bezig, een tweeling is echt veel werk. Melinda is wel thuis maar heeft heel veel dingen te doen en ook vaak buiten de deur om meubels te bekijken voor het huis of afspraak bij de dokter enzo, dan blijf ik thuis met de poppetjes. Een hele uitdaging rond flesjestijd maar ik heb het keer op keer nog overleefd. De dagen gaan heel snel omdat ik zo druk ben steeds dus dat is fijn. Bij bezoekjes aan familie ga ik gewoon mee. We zijn al en paar keer bij de zus van melinda met haar 3 kinderen geweest. Het meisje Bella is 6 jaar en helemaal fan van mij omdat ik wel wilde luisteren hoe zij voorlas toen zij aankwam lopen met een boek. Ik was al lang blij dat ik niet zelf hoefde voor te lezen. We zijn bij de vader van peter wezen eten. Melinda en ik zijn er met de poppetjes heengelopen en peter kwam gelijk uit zijn werk met de auto. Het was een helse tocht van een half uur met al die heuvels hier. Ik was zielsgelukkig dat melinda de kinderwagen duwde, zonder had ik het al zwaar genoeg. Peters vader had de hele dag in de keuken gestaan. Zelfgemaakte heerlijke soep, pasta en als toetje zelfgemaakte creme brulee wat echt belachelijk lekker was! We zijn langs de opa en oma van melinda geweest, die mensen zijn al in de 80 maar staan nog steeds elke dag in hun eigen winkel. Een hele schattige buurtsupermarkt tegenover een ziekenhuis. De oom van melinda was daar ook, hij helpt vaak in de winkel. De man was 1 keer in nederland geweest en toen was per ongeluk ook de elfstedentocht. Hij raakte er niet over uitgepraat en ik was blij eindelijk iemand aan de andere kant van de wereld gevonden te hebben die het fenomeen schaatsen op natuurijs leek te begrijpen en nog leuk bleek te vinden ook. Van de opa kreeg ik het compliment dat ik heel goed engels spreek, bijna huppelend ging ik de winkel uit toen we weer naar huis gingen. De ouders van melinda wonen ver weg en waren hier voor een weekend dus die heb ik ook al ontmoet. Gelijk werd het weekend een hele familie bbq georganiseerd. Peter had net een bbq gekocht en is al de hele week aan het zeuren, nu kon hij eindelijk het apparaat uittesten. We waren met zn 12en, heerlijk buiten in het zonnetje aan een grote tafel met allemaal salades, knoflookbrood, gepofte aardappelen en pompoen. Het vlees word in een keer gebakken en dan in bakken op tafel gezet zodat iedereen tegelijk kan eten, heel gezellig was het. We zijn naar een familiedag op een basisschool geweest. Een neefje wilde graag dat de tweeling kwam kijken op zijn school. Prima wij erheen. De kinderwagen en de deur was een probleem dus ik bleef buiten met de poppetjes terwijl hun het klaslokaal bekeken. In het kwartier dat ik daar stond kwamen er af en aan mensen om mij te feliciteren met de prachtige babies, nee mevouw ik ben hun moeder niet ik let alleen even op ze. Ook stelde ze de slimme vragen, is het een tweeling? Nee mevrouw ik heb voor de lol 2 kinderen uitgezocht van dezelfde leeftijd die heel erg op elkaar lijken en ze in 1 kinderwagen gezet. Wat zijn het? 2 jongens, vandaar dat ze volledig in het roze gekleed half onder een roze dekentje liggen. 1 mevrouw wilde weten waar de namen vandaan komen. Mevrouw ik heb echt geen idee, ik zeg net dat ik de moeder niet ben. Het kan overal vandaan komen zei ze maar. Ja hoor mevrouw de namen kunnen overal vandaan komen, wilt u nu doorlopen de poppetjes worden wakker van uw harde gepraat pal boven die wagen en daarbij vind ik het niet fijn dat u metteen de wangen van ze aanraakt met uw wel/niet gewassen handen. Ook toen melinda ging sporten en ik met de poppetjes lekker door het winkelcentrum ging struinen werd ik non stop aangekeken en aangesproken of onder het loopje door werd er gefeliciteerd geroepen naar mij. Het is een hele attractie zo en tweeling. We zijn met de ferry onder de harbour bridge door gevaren en hebben in sydney rondgelopen. In het weekend heb ik lekker uitgeslapen tot wel 8 uur! Voor de rest lekker op mijn kamer gehangen, maar eens gekeken hoe mijn australische rekening eigenlijk werkt nu er geld op staat, mails gelezen en beantwoord, gezocht naar een vlucht naar nieuw zeeland en weer terug die een beetje te betalen was maar nog niet echt gevonden. En gewoon heerlijk de laatste aflevering van wie is de mol gekeken om eindelijk weer eens wat nederlands gepraat te horen. Dat is na ruim een week alleen maar engels om je heen toch ook wel even lekker. We eten als peter thuis is wat meestal rond 19.00 is. De poppetjes horen eigenlijk te slapen maar vaak eindigt er sowieso eentje bij peter op schoot aan tafel omdat ze niet willen slapen. Daarna kijken we my kitchen rules, een super leuk kookprogramma. Als dat afgelopen is om 21.00 ga ik douchen, kijk ik wat op facebook en voor 10 uur lig ik uitgeput in bed tot kwart voor 7 de volgende ochtend.

Zo ziet mijn leventje er nu een beetje uit. Ik vind het heerlijk om weer even een eigen plek te hebben en niet steeds mijn tas in en uit te hoeven pakken. Ik ben echt blij met de familie waar ik zit, je weet nooit hoe mensen zijn al je opeens bij ze gaat wonen maar ze zijn echt heel leuk. Het is zeker geen makkelijk baantje dat nanny zijn, drukke en lange dagen van 7.00 tot 19.00 en soms wel later maargoed het past zeker beter bij mij dan het druivenplukken wat ik wel 1 hele dag gedaan heb.

Dag lieve mensen, Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx