Adelaide

Zaterdag 23 februari
In het hostel waar we zitten is wifi dus dat is ideaal om werk te zoeken. Vol goede moed eerst maar eens begonnen aan mijn CV. Dat is best wel lastig om te doen in het engels kan ik je vertellen. Er gaat veel meer tijd inzitten dan ik had gedacht maar er moet gewerkt worden en dan heb ik toch echt een CV nodig. 'S avonds zijn we met de taxi naar het huis van niek gegaan waar hij met 2 vrienden woont. Al de gordijnen zaten dicht en het was heel donker dus wij dachten al dat we verkeerd zaten. Het gebrek aan deurbel vonden wij ook erg raar maar dat schijnt erg normaal te zijn hier. Binnen was het eerste dat opviel de kleur geel. De muren, vloer, echt alles is geel. Het hele huis is gelijkvloers. In Nederland zou je denken dat je in een bejaarde woning zou zijn maar omdat de grond zo goedkoop is hiet zijn de meeste huizen zo. Ook was het belachelijk schoon. Echt nergens was troep te zien, niet iets wat ik verwachte in een huis waar 3 jonge gozers wonen. Ik vond het wel echt super mooi en groot ook, zo een huis zou ik wel willen hebben. We hebben wat gedronken en zijn toen naar het centrum van adelaide gegaan. In 3 verschillende kroegen/discotheken zijn we geweest. Heel cultureel lokaal bier gedronken, gedanst, gewoon veel gezelligheid. De mannen hebben ons aan het eind van de avond weer netjes naar ons hostel gebracht.

Zondag 24 februari
De wekker ging af voor ontbijt maar daarna weer gewoon gaan slapen. We hebben er een echte zondag van gemaakt. Beetje niksen, beetje CV afmaken en een beetje zoeken naar werk. Heerlijk relax.

Maandag 25 februari
Vandaag volgas op zoek naar werk. De mensen zeggen allemaal dat er in Adelaide zoveel werk is maar dat valt echt tegen. De banen die er zijn daar komen wij nooit voor in aanmerking. Al het plukwerk wat zogezegd in overvloed er is heb ik ook nog niet gezien. Danielle, ze komt ook uit nederland, had wel wat druivenplukwerk gevonden maar dat was steeds heel vaag. Misschien dat we het met een groepje konden doen en dan met elkaar een auto konden regelen maar dan moesten we wel de baan hebben. Pas om 21.30 wisten we dat we konden werken als we om 5.30 bij een treinstation zouden zijn wat 1 uur van het centrum af lag. In het kader van je weet niet wat het is als je het miet probeerd en we hebben geld nodig zijn we er maar voor gegaan. Ik heb een taxi besteld voor morgen belachelijk vroeg en er gaat dus gewerkt worden in de druiven met laura, danielle en nina een duits meisje. Snel maar onze backpack ingepakt want morgen is er ook geen plaats meer voor ons in dit hostel. Om 23.45 lag ik eindelijk in bed met het fantastische vooruitzicht dat de wekker om 4.00 af zou gaan...

Dinsdag 26 februari
Vandaag onze eerste werkdag als druivenplukers. De wekker ging echt om 4 uur af. Bed afgehaald, backpack op de rug, sleutel onder de deur van de receptie doorgeschoven en naar Nina en Danielle. Daar hebben we de backpacks neergezet en brood gesmeerd. Hup in de taxi en op weg naar smithfield train station. We waren ruim optijd en wisten niet echt waar we nu moesten verzamelen. Op de parkeerplaats hadden ze gezegd maar dat ding was groot! Er stonden wat mensen dus daar maar heen gelopen en dat waren de goede mensen. Er kwamen steeds meer mensen en die moesten allemaal in auto's. Een hele ongeorganiseerde chaos was het. De mensen liepen half te schreeuwen naar elkaar. Uiteindelijk veel later dan gepland zat iedereen in een auto en kon er naar de druiven gereden worden. De mensen gooide het gas flink open maar alsnog was het ruim een half uur rijden. Kwart over 7 kwamen we aan. We kregen een snip in ons handen gedrukt, dat is een druivenknipper, en we moesten zonder ook maar enige uitleg beginnen. Aan het begin van de dag was het koud want de druivenplanten waren nog helemaal nat van de dauw maar al snel stonden we in de volle zon te knippen. Het was best doorwerken, vooral de zon maakte het zwaar. Om 4 uur waren we klaar met werken. Heel fijn want ik was kapot van het werken en de weinige slaap die ik had gehad. We dachten dat er vast zat mensen waren die terug naar adelaide centrum zouden rijden maar dat was niet ht geval. Een heel gedoe en geregel later werden we naar een caravan park gebracht, daar weer opgehaald en naar het treinstation gebracht zodat we verder met de trein konden gaan. Het was laat toen we eindelijk bij het hostel aankwamen. We vonden dat we een pizza verdient hadden na dit en het smaakte echt heerlijk! Toen kwam het volgende probleem, we hadden geen slaapplaats. Gelukkig had Danielle tijdens het werk gepraat met een gozer uit londen, Terry, hij zou een auto huren en daar zouden wij morgen dan met mee kunnen rijden naar werk. Terry gebeld om te vragen of er in zijn hostel nog bedden waren. Dat was er en hij wilde ons zelfs ophalen zodat we niet met de backpacks hoefden te lopen. Eindelijk konden we douchen en naar bed. Om 23.00 hadden we ons eerste stukje rust van deze lange dag.

Woensdag 27 februari
Wat een dag, wat een dag. Om 5 uur ging de wekker alweer. Aankleden, tanden poetsen, brood smeren en om 5.30 zaten we met Terry in de auto. Eerst Danielle opgehaald en toen verder op weg naar onze vrienden de druiven. Er was een weg afgezet waardoor we anders moesten rijden dan Terry gisteren gedaan had en zo dus onze weg niet meer konden vinden. We kwamen uit bij Adelaide Hills, prachtig uitzich over Adelaide met alle huizen en de lichtjes daarvan maar helaas was het wel percies de andere kant op dan dat we moesten. Omgekeerd, het uitzicht nog een keer bewonderd en met de gps op de telefoon van Terry uiteindelijk de goede weg kunnen vinden. Na heel lang rijden kwamen wij in barossa valley, het gebied waar de druiven zijn. De mensen daar wilde ons geen adres geven van de druivenvelden, ze wisten het niet zeiden ze, maar terry had gisteren op zijn gps de plaats vastgepint dus we zouden het wel vinden. We hadden nog genoeg tijd want we moesten om 7 uur pas beginnen met werken. Het verliep op dat eerste stukje na dan allemaal prima. TOTDAT we van de grote weg af moesten en door de heuvels op rare stof weggetjes moesten rijden. Ik denk dat we alle wegen daar wel hebben gehad en steeds was het niet waar we heen moesten. Terry herkende steeds vanalles dacht hij maar niks bracht ons bij de druiven. We hebben de mensen van de druiven gebeld en die konden ons ook niet echt helpen. Ze hadden eigenlijk geen zin om ons ergens op te halen en wisten ook niet naar welke weg we moesten. Als we naar een caravan park zouden gaan dan zouden ze ons misschien kunnen helpen. Om 10 uur waren we dan eindelijk daar. Intussen hadden we al 190 kilometer gereden. Door al dat rijden hebben we wel dat super mooie uitzicht gezien en allemaal kangaroos en herten. Het zou een ideale road trip zijn als je dieren en mooie natuur wil zien. Weer de mensen gebeld maar het was niet meer de moeite waard om naar de druiven te gaan. We zouden ruim een half uur moeten wachten op iemand die ons zou ophalen en dan weer een half uur rijden daarheen. We zijn maar naar een workinghostel gereden om te kijken of ze daar mensen nodig hadden. Ze hadden wel meiden nodig maar ze hadden geen slaapplaats dus daar hadden we niks aan. We heben wat rondgereden en zijn weer naar het hostel gegaan. Helemaal uitgeput van het vroege opstaan en het weinige slaap van gisteren belachelijk vroeg naar bed gegaan.

Donderdag 28 februari
Er was geen werk vandaag door de regen. De hele dag geen regen gezien en ik zou ook niet weten waarom regen slecht zou zijn voor druiven maargoed.. Omdat we toch een auto hadden zijn we met danielle en terry naar het strand gegaan. Het waaide best hard en was wat fris maar toch een lekkere strandwandeling gemaakt. Daarna doorgereden naar mount lofty. Dat is een mooi uitzichtpunt volgens de boekjes hier. Het was ook mooi, jammer dat het wat bewolkt was anders hadden we veel verder kunnen kijken. S avonds hebben we gezellig met zijn 4en gegeten. Morgen moeten we van hostel veranderen. Alle hostels zitten vol omdat er allemaal festivals zijn en een race ding ergens met een kiss concert. Terry heeft ook geen slaapplaats. We hopen dat er morgen bedden over blijken te zijn en anders gaan we in de auto slapen.

Vrijdag 1 maart
Toch wat lichterlijke stress maar er waren gewoon bedden vrij dus wij kunnen slapen vannacht. De kamer is groter, drukker en veel rommeliger dan de vorige en er slapen hier 20 andere mensen maar ik ben intussen wel wat gewend. Ik heb mijn tas in de bagageruimte laten staan en alleen spullen voor 1 nacht meegenomen naar de kamer. We zijn naar een koffiezaakje gegaan waar ze gratis wifi hebben, daar heerlijke warme witte chocolademelk met marshmellows gedronken en op zoek gegaan naar een betere baan. Om 15.00 moesten we weer op station zijn waar danielle ook heen zou gaan om met de trein naar smithfield train station te gaan. Daar zouden we ons geld krijgen van die ene dag druivenpukken. In het huis van Amy, een van de grote leiders/werknemerverzamelaars moesten we verzamelen. Het hele huis zat vol met mensen. Om 16.00 toverde Amy en haar mensen een stapel enveloppe tevoorschijn en er werden namen geschreeuwd. Hoorde je je naam dan moest je terugschreeuwen en je kreeg je enveloppe zonder dat er ook maar iets werd gecontroleerd of jij het wel echt was. Heel vaag en chaotisch was het allemaal weer. Met de trein weer terug naar het centrum en bij het pancakerestaurant ons zo rot geschrokken van de prijzen dat we besloten om zelf beslag, vruchtjes en ijs te halen voor een heerlijke maaltijd. De pancakes waren niet allemaal even mooi door de slechte pannen maar het smaakte prima! Laura is nog uit gegaan, ik ben gaan douchen en gaan slapen. Midden in de nacht werd ik bruut wakker gemaakt van 2 mensen in het bed naast mij die het nodig vonden om erg luidruchtig te zijn. Heel fijn.

Zaterdag 2 maart
Weer tijd om uit te checken maar omdat mijn tas nog in de bagageruimte stond ging dat super snel. Na het ontbijt nog even gekletst met wat mensen en toen naar het koffiezaakje gegaan. Ik had gereageerd op een nanny vacature en daar een berichtje op terug gekregen. Ze zoeken eigenlijk iemand voor 6 maanden maar er valt vanalles te bespreken dus ik heb mijn nummer gegeven en nu is het wachten op een telefoontje. Om 13.00 onze spullen gepakt en met de taxi naar niek zijn huis gegaan. We mogen daar 2 nachten slapen dus dat is echt super fijn! Toen we daar waren kwam ik erachter dat we al ons eten vergeten zijn. 2 tassen vol met rijst, pasta, 2 broden, ijs. Echt heel dom weer. S avonds zijn we mee geweest naar een bbq van vrienden van niek en hebben we daarna nog wat gedronken. Heel leuk om te zien hoe dat hier gaat. Met de taxi terug en de bank als bed omgetoverd. Het is een ideale bank om op te slapen, lekker breed en lang. Veel beter dan de bedden van sommige hostels.

Zondag 3 maart
Heerlijk geslapen! Toen we wakker werden stond er een ontbijtje van de mac op de keukentafel klaar. Rustig gaan douchen, kleding wassen in de nederlandse wasmachine en in de tuin gelegen. Ik werd gebeld door de vrouw van de nannyvacature. Ze bood mij een baan aan voor sowieso een maand. Gratis eten, eigen slaapkamer en badkamer en ik krijg elke week betaald. Ik moet dan op een tweeling van bijna 3 maanden passen en wat huishouden doen. 20 minutjes met de bus van het centrum van sydney vandaan. Ht klinkt super! Het feit dat ik mij een maand lang geen zorgen hoef te maken over een slaapplaats en lekker mijn eigen plek heb staat mij ook wel aan. Ik had een hele lijst met vragen maar die heb ik niet eens gesteld. Ik wil gewoon weer even zorgen voor 2 van die kleine poppetjes. Dat het super goed op mijn CV staat al ik terug ben in nederland is ook mooi meegenomen. Ze wilde dat ik zo snel mogelijk ging beginnen. Gelijk een betaalbare vlucht opgezocht en geboekt. Woensdag 6 maart vlieg ik om 19.15 naar Sydney, 2 uur later kom ik daar aan en word ik opgehaald door die vrouw. Ik laat Laura achter in adelaide maar die kent hier al zoveel mensen datnze niet alleen is. S avonds zijn we uit eten geweest. Heel gezellig met prachtig uitzicht vlak bij het strand in een havendingetje.

Maandag 4 maart
Voor de laatste keer wakker geworden op de heerlijke banken van niek. Tasbweer ingepakt, ontbeten, taxi gebeld, en naar het hostel gegaan. Terry had onze bedden alvast gereserveerd voor 2 nachten dus dat was heel makkelijk. Extreem lopen kneuzen tijdens het opmaken van mijn bed dat een jongen op de kamer het niet langer aan kon zien en mijn bed heeft opgemaakt. S middags met danielle, terry en laura naar de Haigh's chocoladefabriek geweest voor een rondleiding. Ze lieten ons ook vanalles proeven en na de rondleiding stond je midden in de winkel. Je moet wel extreem sterk zijn om dan niks te kopen. Ik ben duidelijk niet sterk. Het was belachelijk duur voor een reep chocola maar het is zo lekker dat het het waard is vind ik. Toen doorgereden naar het strand voor een kleine strandwandeling en wat gedronken in een bar. S avonds weer met zijn 4en gekookt en gegeten.

Dinsdag 5 maart
Om 11.30 toch maar eens ons bed uitgegaan om te ontbijten. De keuken was gesloten vanwege een grote schoonmaak en de 2 broden die wij hadden waren beschimmeld. We hebben maar allerlei restjes opgemaakt. 1 wrap met het laatste beetje nutella, een klein beetje pasta met pesto van gisteren, een banaan en wat sinasappelsap. Een prachtig ontbijt! Laura en terry zijn naar het strand gegaan met wat mensen van het hostel, ik ben lekker hier gebleven met mijn grote vriend de chocoladereep. Even rust nog voordat ik bij wildvreemde mensen in huis ga wonen. Ik had sowieso geen zin in mensen om mij heen. Ik voel mij een beetje sip omdat ik voor het eerst in 20 jaar Thijs zijn verjaardag mis. Ik ben er gewoon niet als iedereen dit weekend lekker taart aan het eten is en dat vind ik raar. Pas als je voor lange tijd weg bent weet je hoe eweldig je familie eigenlijk is en hoe makkelijk het is om thuis te wonen. Ik wil nog lang niet naar huis, echt niet. Ik heb nog niet alle dingen gezien, geleerd en gedaan die ik wilde maar na een jaar wil ik echt wel weer in nederland zijn. Hoe vaak ik ook ruzie heb met mijn broertje(s) ik zou echt niet zonder hun of mijn ouders kunnen. Of zonder de bakkie doen momenten met mijn oom en tante en neefjes waarbij loekie en tenkie de hele bank wit maken met hun haren door het spelen. Ik hou gewoon van die simpele kleine gezelligheidjes en dat merk je als die er een tijd lang niet zo meer zijn.
Mijn eerste dipmomentje in australie heb ik ook weer overleefd door de duitse jongen in het bed naast mij. Hij zag het ook even niet meer zo zitten. Hij wist niet wat hij moest doen, waar hij heen moest gaan, of hij moest gaan werken of toch nog een tour doen. Samen gepraat, een plan bedacht en gelachen. Beide weer gelukkig en helemaal zin in het australische backpackavontuur! :)
Dat is het leuke van backpacken, je ontmoet en praat met zoveel mensen. Er is altijd wel iemand die je kan en wil helpen als er wat is of als je wat nodig hebt.

Morgen ga ik mijn nanny avontuur beginnen, ik ben er klaar voor!

Lots of loveee xxxxxxx