verslagje

26 t/m 31 augustus.

Deze week bedacht elliana het opeens dat ze vanuit kruipen zelf kon gaan zitten. Ze was wat aan het kruipen en opeens zat ze gewoon! Ik extreem enthousiast natuurlijk. Die kleine draak zat mij aan te kijken van wat loop jij nou hysterisch doen, ik zit gewoon even lekker te spelen met mijn badeendje. Dus nu tref ik haar ook in bed aan met dat eigenwijze koppie van dr lekker zittend spelend met haar speen en schaapje als ze wakker is. Alethea is nog steeds liever lui dan moe. Wel zijn haar 2 ondertanden doorgekomen. Als ze lacht zie je ook haar haar nu 2 witte tandjes. Melinda werkte vrijdag thuis. Ik had de draken net fruit gegeven en zat nog even liedjes te zingen met ze. Alethea is fan van klap eens in je handjes en ligt echt helemaal in een deuk als ik samen met haar de bewegingen bij het liedje maakt, ik ben de beroerdste niet dus 100 keer hetzelfde gedaan. Resultaat: alethea heeft een half uur helemaal slap gelegen van het lachen en melinda en alle belangrijke mensen uit sydney, singpore en new york die zij aan de telefoon had voor de confrence call konden fijn meegenieten. Ach het is gezelliger dan een huilend kind toch!? Zondag 1 september is het hier vaderdag. Vrijdag had melinda het kado voor peter al gekocht en toen hij thuis kwam kreeg hij gelijk te horen dat het achter in de auto stond. Peter gelijk extreem gelukkig. Wat is het vroeg hij. Nou wees niet te blij want het is een slecht kado. Peter heeft een hekel aan nuttige kados. Melinda wilde graag voor moederdag een luxe koffiezetapparaat maar dat was een nuttig kado voor het huishouden dus dat kreeg ze niet. Ik vraag mij nog steeds af wat dan wel een goed kado is. Je koopt niet zomaar een luxe koffiezetapparaat dus dat is dan toch leuk om kado te doen en het kan lekker vaak gebruikt worden. Maar nee melinda kreeg niks, hij had haar het mooiste kado al gegeven, de tweeling. Peter was nog steeds in spanning, of ik wist wat het was. Ja, mijn vader zou het fantastisch vinden. Oh dus het is echt een mannelijk kado. Het is net als de luxe peperdure workmate die mijn vader 100 jaar geleden voor vaderdag heeft gekregen. Tot op de dag van vandaag is die man nog steeds zielsgelukkig met dat ding terwijl het amper gebruikt word want ja als je even snel een plamkje moet zagen ga je niet de workmate helemaal uit de schuur halen, nee dat doe je op een tafel ofzo maar oh wat is het toch het beste kado die hij ooit gekregen had. Peter kon de spanning niet meer aan en mocht eindelijk het kado zien.. Een grasmaaier! Voor een nuttig kado was de beste man nog heel gelukkig ermee. Dat scheelde hem weer en hoop gesjouw en heen en weer gerij naar zijn vader om dat ding te lenen. Oh het is ook nog in jou land kleur charlotte! Ik zal altijd herinnerd worden als er word gras gemaaid met de oranje grasmaaier. De vraag of ik wel eens gras maaide deed mij zeer. Niet het feit dat ik eruit zie dat ik gras kan maaien want sinds ik de nieuwe bank heb uitgepakt, poten aangedraaid en neergezet ben ik het handigste persoon ooit. Nee het feit dat ik eraan werd herinnerd dat als ik terug in nederland kom de achtertuin helemaal verwoest is. Een achtertuin zonder gras is naar mijn mening geen achtertuin maar volgens mijn moeder ziet het er zo lekker groot uit nu. Peter en melinda vonden mijn frustratie over het gebrek aan gras om te maaien, wat ik overigens heel goed zou kunnen natuurlijk, erg grappig. Ik werd er erg triest van. Naast het feit dat peter geen nuttige kados wilt geven snap ik nog iets niet van hem. Het was denk casual friday op zijn werk en in plaats van zijn nette pak mocht hij een spijkerbroek en een shirt aan. Oh doe je je nieuwe shirt niet aan zei melinda. Nee die wil ik bewaren voor speciale gelegenheden. Waarom zou je als je eindelijk normale kleren aanmag niet je nieuwe shirt aan doen? Net als de grote slabben voor de 2ling die bijna op verfschorten lijken maar ze blijven wel lekker schoon van 25!!! dollar PER STUK die ze maar 1 keer aan hebben gehad op de vakantie en dat was eigenlijk ook onder protest want nee dat was toch ook geen speciale gelegenheid. Straks zijn ze te groot en zijn die dingen maar 3 keer gebruikt.

1 t/m 8 september

Alethea had besloten iets te doen aan haar liever lui dan moe instelling. Ze begint fanatiek te kruipen en kan ook zelf gaan zitten. Met zijn 3en doen we nu ook kruipwedstrijden, ik gooi een speelgoed ding weg en wie er het eerste is heeft gewonnen. De 2 draken worden echt met de dag sneller. Als ik in de keuken eten aan het maken ben voor ze komt elliana ook vaak even kijken. Als ze eindelijk in de keuken is, wat best ver is omdat je om de bank heen moet, klapt ze eerst even enthousiast voor zichzelf. Dan gaat ze irritant voor mijn voeten zitten en moet ik haar optillen. Alethea blijft nog wel aardig bij de bank waar al het speelgoed is. Deze week was het echt belachelijk warm. 29 graden, geen wind en met die draken die ook aardig wat beginnen te wegen in de kinderwagen al die heuvels op hier was echt killing. Gelukkig is er het park met de schommels. Ik kon even rusten en de draken 1 voor 1 in de schommel. Je kan ze niet gelukkiger maken. Mensen kijken mij wel raar aan als ik vooral elliana in de schommel zet omdat zij echt nog geen 8 maanden lijkt maar dat is niet mijn probleem. Ze vinden het super in dat ding. Woensdag kreeg ik om 19.00 een berichtje van melinda dat ze beide dachten dat de ander vroeg thuis was en dus nu pas naar huis gingen. Ik had de pyjama's al aan gedaan en de flessen gemaakt toen toen peter binnen kwam om 19.20. Normaal komen ze een uur eerder thuis en dat maakt toch echt een groot verschil omdat de draken dan ook moe zijn en alle aandacht willen. Ik was ook al vanaf 7.30 met ze in de weer dus ik was inmiddels ook aardig moe. Als sorry kreeg ik een lekkere pizza en een cola terwijl peter en melinda zelf aan de left overs van vaderdag zaten, zo zijn ze dan ook wel weer. Zaterdag was ik alweer een half jaar nanny van mijn 2 draken, de tijd gaat echt super snel! Zondag is melinda door peter en de draken op het vliegtuig gezet naar new york. Ze moet daar 10 dagen zijn voor haar werk.

9 t/m 15 september

Peter moest de nachten alleen voor de draken zorgen en dat heeft hij geweten ook. De draken zijn nog nooit zo vaak en overstuur per nacht wakker geweest. Ze wisten gewoon dat hun moeder er niet was en dat ze uiteindelijk toch wel lekker in het grote bed konden slapen bij hun vader. Dinsdag werd er take away gehaald. De draken lagen al te slapen, ik bleef op ze letten en peter ging eten halen. Opeens hoorde ik een heel raar geluid uit de slaapkamer komen. Ik schrok mij rot en rende de slaapkamer in. Daar lag alethea echt extreem over te geven. Ik het arme kind snel uit bed gehaald, getroost en omgekleed toen kwam peter weer thuis. Het bed was verschoont, alethea was bijgekomen van de schrik en ging weer slapen. Toen wij aan het eten waren moest alethea weer over geven en later nog een keer. Arme peter in paniek want die denkt bij het kleinste dingetje al dat hij 000 (112) moet bellen en dit was toch best een groot ding. Uiteindelijk heeft hij zijn zus gebeld, zij vond ook dat er geen dokter hoefde te komen. Peter bleef extreem bezorgd en alethea mocht de hele nacht bij hem slapen, later in de nacht kwam haar zus er ook lekker bij liggen. Alethea had niet meer over gegeven maar peter vertrouwde het toch nog niet. Eigenlijk had hij een meeting met de grote baas der bazen van nissan australie maar hij wilde niet weg voordat ze haar ontbijt en fles op had en haar slaapje had gehad. De beste man moest dus maar hier naar toe komen en dat is gebeurd. Met alethea was er verder niks meer aan de hand dus later kon peter gewoon weer naar kantoor toe. Donderdagavond kreeg peter ineens telefoon van de moeder van melinda, of alles wel goed ging. Ze kwam er toen achter dat peters vader 2 weken in amerika zit bij zijn dochter en peter deze week dus geen extra hulp had gehad het mens was in shock, morgen kom ik langs! Ik heb haar maar niet verteld dat alethea zo ziek was zei hij later tegen mij. Dat wilde hij melinda ook pas vertellen als ze weer thuis was, anders gaat ze zich zo zorgen maken.. Vrijdag kwam de moeder van melinda met tassen vol met boodschappen binnenzetten want ze ging koken voor ons. Ze was vanuit berry met de trein naar melinda dr zus gegaan, daar haar spullen neer gezet want daat bleef ze slapen en toen met de bus naar ons. En dat alles voor $2, 50. Ze voelde zich helemaal schuldig tegenover de mensen die voor hetzelfde stukje bus $4, 50 moesten betalen en zij ook al in de trein had gezeten wat met de auto bijna 3 uur duurt. Ze moeten die prijzen voor de senioren maar eens omhoog gooien vond ze. De draken vonden het leuk om oma weer te zien en showde trots hoe leuk ze achter elkaar aan kruipen en hoe lekker ze in de keuken in de weg kunnen zitten als je aan het koken bent. In het weekend heb ik peter s avonds geholpen met de laatste flessen en het naar bed brengen van de draken. Trots dat die man was dat hij de dagen had overleefd en intens gelukkig dat melinda maandag morgen weer thuis zo komen.