Het laatste nanny verslag

En dan nu mijn aller laatste week bij mijn 2 liefste draken van de hele wereld.

Zondag 15 september kwam de nieuwe nanny (Kara uit schotland) zodat ik haar een week in kon werken. Ze kwam met haar moeder dacht ik, later bleek het haar zus te zijn. Ik zat net te skypen op mijn kamer en kon ook mooi naar buiten kijken hoe zij met dr zus haar spullen naar binnen bracht. Ze was hier al eens geweest om kennis te maken en had toen ook al een doos neergezet met wat spullen van haar. Peter ging een rondje wandelen met de draken en liet kara lekker haar gang gaan om dr spullen neer te zetten. Ik kon haar verder niet meer bespeiden helaas ;) Toen peter terug kwam van zijn ronde hoorde ik kara die vroeg of ze met haar zus uit eten mocht gaan. Ja natuurlijk mag dat. Ik was klaar met skypen en ging naar de woonkamer om peter te helpen met het geven van de flessen. Toen kreeg peter een sms, hij keek heel raar en ging naar beneden waar de kamer van kara is. Hij kwam helemaal een soort wit weer boven. Kara is weg zei hij, haar spullen zijn weg, ze komt niet meer terug. Ze had gesmst dat ze haar vinger er niet op kon leggen maar dat er iets niet goed voelde dus dat ze weg was en niet meer terug kwam. Die arme arme peter had net 10 nachten alles alleen gedaan, had een kotsende alethea gehad en nu dit. Hij bleef maar zeggen ik snap het niet en wat moeten we nu doen. Om het een beetje te verwerken heeft hij ondanks zijn no carb diet alle slechte dingen van het indische restaurant besteld en schotland gezet op zijn lijst van landen waar hij absoluut niet naar toe gaat, de draken is ook verboden om daar ooit heen te gaan. Hij is nu, een week later, nog steeds aan het bedenken wat voor goeds hij zal terug sturen op het smsje. Melinda die maandagmorgen terug kwam van haar 10daagse werk reis naar new york was er een stuk relaxter onder. Ach ze was toch niet goed, we willen haar niet eens meer. Ik plaats gewoon een nieuwe advertentie en dan komt het wel goed. Er kwam geen slecht eten aan te pas. Dezelfde dag had melinda 3 intervieuws geregeld waarvan er 2 op dinsdag en woensdag avond kwamen. De ander zou donderdag middag een gesprek hebben maar was toen ziek. Ik als nanny ervaringsdeskundige mocht mij er ook mee bemoeien. Er was 1 canadees meisje en 1 duitse. Ze leken alle 2 wel aardig en waren ook leuk met de draken, die zich geweldig voelde door alle aandacht. Uitendelijk is er gekozen voor de canadeese omdat de duitse nog nooit een hele dag op kinderen heeft gelet en de canadees al eerder nanny is geweest. Zij komt vrijdag een dag hier zodat ik haar kan laten zien wat ze moet doen en hoe alles werkt. Woensdag en donderdag moest ik al om 6.30 beginnen omdat peter voor werk in melbourne zat en melinda vroeg moest beginnen. De draken en ik hebben lekker rustig aan gedaan s ochtends. Zij waren ook al vanaf 5 uur in de weer. Op woensdag kwamen er mensen van de rechtbank. De overburen willen een groter, hoger huis bouwen inclusief lift en glijbaan die van binnen naar het buiten zwembad gaat. Als dat gebeurd is het mooie uitzicht dat we nu hebben dus dat moet tegen gehouden worden. De mensen kwamen met zn 6en uitzicht kijken bij ons en beide buren. Na 100 fotos van binnen en buiten gingen ze weer. Donderdag ging ik met de draken naar de winkels. Er was 1 kind echt hysterisch aan het huilen en mij draken zaten lekker kletsend in de kinderwagen, ik was zo trots. Ze hebben nog nooit een show opgevoerd als ik met ze in de winkels ben. Toen ik in de rij bij de kassa stond zei een vrouw weer oh ze hebben echt jou ogen. Ik ben hun moeder niet, ik ben de nanny. Oh echt nou dat zou je niet zeggen, ze lijken op je. Vrijdag kwam de canadees marie claire. Ik ging haar ophalen bij de bushalte. Ik zat daar al een tijd toen ze opeens aan kwam lopen, ze was bij de verkeerde halte uitgestapt. Ik heb haar laten zien waar de winkels waren en een beetje de buurt. Toen zijn we naar huis gegaan en heb ik daar alles laten zien wat ik doe en waar alles staat, hoe het ritme van de draken is, hoe je hun eten maakt en ga zo maar door. Ik heb ook alles nog even opgeschreven voor haar, het was best veel om te onthouden. Ze deed het wel oke. Ik vind het alleen jammer dat ze elliana overduidelijk leuker vind dan alethea. Als de draken lekker samen rond aan het kruipen en spelen waren plukte ze elli weer van de grond die dan met dr telefoon mocht spelen. Elli vond het natuurlijk geweldig maar alethea was opeens haar zus kwijt steeds. Zat ze dan zielig om zich heen te kijken. Ze ging wel weer verder spelen maar ik vind het toch sneu. Die 2 kunnen zo leuk achter elkaar aan kruipen, samen op onderzoek uit gaan dat ik het jammer zou vinden als elli zo verwend word dat ze niet meer zonder telefoon of aandacht wil spelen. Melinda zou eigenlijk laat thuis zijn omdat ze een dag naar melbourne was maar ze kon een vlucht eerder terug nemen dus ze was om 5 uur al thuis. Marie claire was de draken eten aan het geven, ze was ingewerkt. Melinda was thuis. Ik was klaar. Ik heb ruim 6 maanden mijn hele ziel en zaligheid in het zorgen van de draken gestopt en het was gewoon klaar. Ik probeerde nog snel te vluchten naar mijn kamer maar toen ik dacht mij proffesioneel herpakt te hebben en terug naar de woonkamer ging wilde melinda wat vragen, Charlotte... En ik; I dont want to gooohooo *huilhuilhuil* melinda vloog mij om mijn nek, oh wij gaan jou ook zo erg missen en ze begon ook bijna te huilen. De draken keken mij wat schaapachtig aan van wat doet zij nou weer raar. Marie claire werd naar de bushalte gebracht door melinda en s avonds zijn we lekker uit eten geweest bij de pizzaria met als toetje een nutella pizza! De draken genoten weer van alle aandacht van de bediening en keken de pizzas bijna uit onze mond. Ook heb ik een herrineringsdingetje gegeven om te bedanken voor de leuke tijd, een kaartje en een foto van mij en de draken in een lijstje. Ze vonden het echt super leuk.

Al mijn spullen zitten met heel veel moeite weer in mijn tas en straks word ik naar mijn hostel gebracht door peter, melinda en de draken. Daar gooi daar mijn spullen neer en dan naar het vliegveld om robin op te halen. Waarschijnlijk dindag gaan robin en ik met peter, melinda en de draken uit eten zodat hij ook kan zien hoe extreen lief ze wel niet zijn.

En dat was het dan, mijn nanny tijd in gladesville. Toen ik hier kwam waren de draken 2 maanden en zo klein. Ze konden echt helemaal niks met die dunne spillepootjes en die dopogen van ze en dan hoe ze nu zijn. Echt zo groot! Ze kruipen zo snel, gaan op onderzoek uit, maken zelfs kastjes open en halen alles eruit als je even niet kijkt. Ze spelen met elkaar, ze kletsen, doen zo leuk mee als we liedjes zingen, ze komen naar mij toe als ze even willen knuffelen en leggen dan ook echt hun hoofd zo lief neer. Het was echt niet altijd makkelijk om in mn eentje voor die 2 te zorgen, in het begin zeker niet en de dagen waren toen helemaal zo lang maar nu is het gewoon echt alleen maar leuk. Ik heb ze geleerd te zwaaien en te klappen, ik heb de eerste keer vast voedsel eten gezien. De eerste keer rollen, kruipen, zitten, ik was er. De eerste tandjes zag ik als eerste. Ik stond vooraan bij het dopen van de draken, de eerste foto door de fotograaf is er een van mij terwijl ik elliana vast hou. Ik ben mee geweest op 2 vakanties. Ik heb hier mijn 22ste verjaardag gevierd, ik ben hier meer uit eten geweest dan ik ooit heb gedaan, ik heb allemaal rare dingen leren eten en zelfs met stokjes gegeten. Ik ben naar het home and away strand geweest, ik ben naar berry geweest waar de ouders van melinda wonen. Ik heb pasen mee mogen vieren. Ik heb hier zoveel leuks gedaan. Dit is echt het leukste half jaar sinds tijden geweest. Peter en melinda zijn zo lief en de draken zijn echt zonder twijfel mijn aller aller aller beste vriendinnetjes geworden.
Ik ga het echt zo erg missen!!